اولویت قرار دادن گسترش علوم و فنون در کشور، در کنار افزایش تقاضا برای آموزش عالی و هیئت‌علمی و ارتباط دانشگاه با صنعت و حکومت طی دهههای اخیر، سبب رشد حرفهگرایی نقش اساتید شده است. آنها علاوه بر نقش آکادمیک (تولید و توزیع دانش نظری)، نقشهای دیگری نیز ایفا میکنند. هدف این پژوهش، بررسی و تعیین تیپهای اعضای هیئت علمی رشته علوم اجتماعی است. روش پژوهش از نوع کیفی است و اطلاعات آن از طریق مصاحبههای نیمه ساختاریافته از 34 نفر از اساتید علوم اجتماعی دانشگاههای دولتی شهر تهران گردآوری شده است. بعد از تحلیل و تفسیر دادهها، نتیجه این است که تیپهای سهگانهای از اساتید در نقشهای آکادمیک، سازمانی و صنعتی قابل تشخیصاند. البته این تفکیک بهمنزلة مرزبندی دقیق نیست. آنها ترکیبی از این نقشها را به عهده دارند؛ اما انجام وظیفه در یک نقش بارزتر است. همچنین، نتایج نشان میدهد که اساتید در عمل کردن به هر یک از این نقشها خیلی هم پایبند به رعایت هنجارهای علمی نیستند. یکی از علتهای ساختاری آن، آئین‌نامه ارتقای علمی است و علت دیگر، تجاری‌سازی علم و سایه انداختن اقتصاد بر علم است.
محمدی, زهرا, & قانعی راد, محمدامین. (1393). گونه‌شناسی اساتید علوم اجتماعی در دوران پسادانشگاهی. دوفصلنامه پژوهشنامه توسعه فرهنگی اجتماعی, 1(1), 78-91.
MLA
زهرا محمدی; محمدامین قانعی راد. "گونه‌شناسی اساتید علوم اجتماعی در دوران پسادانشگاهی". دوفصلنامه پژوهشنامه توسعه فرهنگی اجتماعی, 1, 1, 1393, 78-91.
HARVARD
محمدی, زهرا, قانعی راد, محمدامین. (1393). 'گونه‌شناسی اساتید علوم اجتماعی در دوران پسادانشگاهی', دوفصلنامه پژوهشنامه توسعه فرهنگی اجتماعی, 1(1), pp. 78-91.
VANCOUVER
محمدی, زهرا, قانعی راد, محمدامین. گونه‌شناسی اساتید علوم اجتماعی در دوران پسادانشگاهی. دوفصلنامه پژوهشنامه توسعه فرهنگی اجتماعی, 1393; 1(1): 78-91.
)